‘डू एण्ड डाई’को अवस्था थियो, छतबाट हाम फाल्दा ज्यान बाँच्यो


‘डू एण्ड डाई’को अवस्था थियो, छतबाट हाम फाल्दा ज्यान बाँच्यो

ज्यान बचाउँन अस्पतालको एक तले छतबाट हाम फालेका स्टाफ नर्सद्वय सदिक्षा गैरे र अश्विनी गुरुङ्ग । तस्विर : विजय मल्ल /सेतोखरी

नेपालगन्ज १४ जेठ : भेरी अस्पताल नेपालगन्जमा उपचाररत दाङ, तुलसीपुर उपमहानगरपालिका वडा नम्बर– ११ का कोरोना संक्रमित ५२ डिल्ली रावतको उपचारका क्रममा बिहीबार राती मृत्यु भएपछि आक्रोशित भएका आफन्तले अस्पतालका चिकित्सक र स्टाफ नर्स लगायतलाई लखेटीलखेटी आक्रमण गरे ।

राजनीतिक पावरमा आफूहरुको हत्या गर्ने उद्देश्यले नै आक्रमण गरेको भन्दै पीडित र स्वास्थ्यकर्मीहरुले शुक्रबार बिहानैदेखि दोषीलाई कारबाहीको माग गर्दै प्रर्दशन गरेका थिए ।

भेरी अस्पताल परिसरमा प्रर्दशन गरेका स्वास्थ्यकर्मीहरुले आफ्ना माग सुनुवाई नभएको भन्दै जिल्ला प्रहरी कार्यालय बाँकेमा जाहेरी दर्ता गरानुका साथै जिल्ला प्रशासन कार्यालयमा पुगी सर्वपक्षिय छलफल समेत गरेको छ ।

बाँकेका प्रहरी प्रमुख ओमबहादुर रानाका अनुसार आक्रमणमा संलग्न मानबहादुर रावत, लोकराज रावत र भरत रावतविरुद्ध भेरी अस्पतालका ७ जना स्वास्थ्यकर्मीले किटानी जाहेरी दर्ता गराएको छन् ।

Kanti Aarogya Hospital Nepalgunj

आक्रमणबाट बच्न अस्पतालको एकतले छतबाट हाम फालेका स्टाफ नर्सद्वय सदीक्षा गैरे र अश्विनी गुरुङ्ग यो घटनालाई भुल्न नसक्ने बताउँछन् । उनीहरुलाई त्यो घटनालाई सम्झिदाँ शरीरनै सिरिङ्ग हुन्छ । अझ पनि कोही आएर आफूमाथि आक्रमण गरिहाल्ने हो की भन्दै बेलाबखत झस्किन्छन् स्टाफ नर्सद्वय गैरे र गुरुङ्ग ।

बिरामीको उपचारमा औंला नकमाएका उनीहरु यतिबेला मानसिकरुपमा पीडित बनेकाछन् । अझ आफूहरुमाथि आक्रमण गर्ने ब्यक्तिलाई कारबाही नहोला भन्दै शंका समेत उनीहरुले ब्यक्त गरिरहेकाछन् । राजनीतिक पावरमा उनीहरु छुट्ने र पछि पनि आक्रमण गर्न सक्ने भन्दै आफू र आफ्नो परिवारको सुरक्षा हुनुपर्ने स्टाफ नर्सद्वयको भनाइ छ ।

अस्पतालको छतबाट हाम फालेर ज्यान बचाएका स्टाफ नर्सले सेतोखरीलाई सुनाएको घटना विवरण :

सदीक्षा गैरे, स्टाफ नर्स


मेरो नाईट ड्यिुटी थियो । बेलुका ७ बजेदेखि ड्यिुटी सुरु हुन्छ । कोडिभ आइसियुको बेड नम्बर १३ को विरामी बिहानैदेखि स्याचुरेसन अप एण्ड डाउन भइरहेको थियो । २–३ दिनअघि नै डाक्टरहरुले विरामीका मान्छेलाई काउसिलिङ्ग गरिसक्नुभएको थियो । मेरो नाइट ड्यिुटी सुरु भइसकेपछि उहाँको (बेड नम्बर १३ विरामी) स्वास्थ्य जटिल हुदैँ गयो । उहाँलाई सहज होला र अक्सिजन लेभल बढ्ला भनेर भेन्टिलेटरमा राख्यौं । भेन्टिलेटरमा राखिसकेपछि विरामीका आफन्तले मेरो मान्छेलाई झन मार्न लाग्यो भन्दै धम्कि दिराख्नु भएको थियो । अनि भेन्टिलेटरमा राखेपनि उहाँको स्याचुरेसन मेन्टेन्ट भएन । यस्तो भएपछि हामीले दिनुपर्ने सम्पूर्ण औषधीहरु दियौं । त्यसो गर्दा पनि उहाँको स्वास्थ्यमा सुधार आएन । अन्ततः उहाँको मृत्यु भयो ।

मृत्यु भएपछि हामीले अन्ततः मृत्यु भएनभएको भने इसिजी गर्छौं । उहाँको इसिजी गर्ने बेला अर्को विरामीको स्वास्थ्य अवस्था जटिल बन्यो । उता अरु साथी ब्यस्त हुनुभयो म एक्लैले ईसिजी गरे । सोहीबेला एक्कासी ५–७ जना(पुरुष)को समूह भित्र प्रबेस ग¥यो । विरामीको छेउमा म थिए । सिधै मेरो घाँटी अठ्याउन आए । मेरो घाँटी अठ्याउँदै दुव्र्यवहार गरेका ती पुरुषबाट मलाई छुटाउन एकजना कोभिड विरामीका कुरुवा ‘दाई’ छेउबाट उठेर मलाई छुटाउनु भयो । र, उहाँले नानु तिमी यहाँबाट भागिहाल भनेपछि म डक्टर भएको स्थानमा गए । डाक्टरलाई म माथि भएको घटना सुनाए । तत्काल डाक्टरले हामी सबै नर्सलाई समातेर क्याबिनमा लानुभयो र भित्रबाट चुक्कुल लगाउदा लगाउँदै उनीहरुको समुहले हामीमाथि आक्रमण गरिहाल्यो । यो अवस्थासम्म वातावरण भयाबह भैसकेको थियो । लछारपछार, अश्लिल गाली गलौच होहल्लाको वातावरणले हामी सबै त्रसित बनेका थियौं ।

क्याबिन भित्रै पसेर हामीमाथि आक्रमण गरिरहेका तिनीहरुबाट बच्न हामी सबैजना क्याबिनमा रहेको अट्याच ट्वाइलेट भित्र पस्यौं, ढोका लगायौं । उनीहरुले बाहिरबाट ट्वालेटको ढोकामा लगातार प्रहार गरिरहे । उग्ररुपमा आक्रमण गरिरहेका उनीहरुले ट्वाइलेटको ढोका फोड्छन् र हामीलाई मार्छन भन्ने महसुस भएपछि ट्वाइलेटको छेउमा रहेको झ्याल खोल्यौं । चकमन्न रात थियो । अध्याँरोले बाहिर केही देखिदैनथ्यो । बाहिर के छ कस्तो छ त्यो देखिदैनथ्यो । यस्तोमा हाम फालेर ज्यान बचाउने हो भनेर पालैपालो हाम फाल्यौं । त्यहाँबाट भागेर अस्पताल परिसरभित्रकै एउटा भवनको कोठाभित्र लुक्यौं । एकघण्टा लुकेपछि अस्पतालकै एकजना दिदीलाई फोन गरेपछि हामीलाई लिन सरहरु आउनुभयो । त्यो एकघण्टासम्म हामीलाई के हुन्छ अब के गर्ने भनेर सबैजना रोयौं । त्रासदिपूर्ण त्यो रात हामी कहिल्यै विर्सनेछैनौं ।

अश्विनी गुरुङ्ग, स्टाफ नर्स

विरामीको मृत्यु भएपछि आक्रोसित विरामीका आफन्तले हामीहरुलाई लखेटि लखेटि कुटपिट गरे । उनीहरुले क्याबिनको ढोका फोडे, हामी त्यहाँबाट ट्वाइलेटमा लुक्यौं । त्यहाँपनि आक्रमण गर्न आए । कुनै विकल्प नभएपछि हाम फाल्यौं । ज्यान बचायौं ।

त्यो अवस्था अत्यन्त भयाबह र त्रासदीपूर्ण थियो । त्यसैपनि उहाँहरुले हामीलाई मार्दिन्छन् भन्ने तनाव थियो । बरु छतबाट हाम फालेर हात खुट्टा भाँचिएपनि बच्नुपर्छ सोँचेर ‘डू एण्ड डाई’को स्थितीमा त्यो निर्णय लिएका हौं ।

मृतक विरामीको आफन्तहरुले ज्यान लिने उद्देश्यका साथ गरेको आक्रमणबाट बच्न भेरी अस्पतालका डाक्टर चन्द्रप्रकाश साहु, स्टाफ नर्सहरु सदीक्षा गैरे, अश्विनी गुरुङ्ग, रिता भण्डारी, भावना श्रेष्ठ र अस्पतालका कर्मचारी अब्दूल एकतले भवनबाट हाम फालेर बाँचेका थिए ।